.

PAYG’AMBARNI TANIMAGANLAR

Kimda ong bor, shul xitobni tinglasin,
Garchi yuzin turfa niqob to‘sganlar:
Alloh yo‘lin qaerdan ham anglasin
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Kashf etganin bilar kim yupiterni,
Zardusht o‘ylab topgan ming asortirni,
Yelka qisgan bilmay Abu Bakrni
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Odillikda "Pyotr bir"ni o‘rnak der,
Ul tarixni yig‘lab-yig‘lab ko‘rmak der,
Umar haqda aytilganni ertak der
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Kimning qaysi shajaradan chiqishi
Unga xushdir, bor erur qiziqishi,
Usmon bilan bir chaqalik yo‘q ishi
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

"Alloh bir", deb tavhid uchun yig‘lamas,
Eng haqiqat yo‘lni ko‘ngli xohlamas,
Yo Ali, deb shirk keltirar har nafas
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Otasiga bemehr-u, toshbag‘ir,
Onasiga bergan joyi hujradir,
Oyisha onam, desang, hayrat ichradir
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Qiyomatni ertak deb bong urgan ham,
Majlislarda Alloh yo‘q deb yurgan ham,
Botil yo‘lni qalbga oshno ko‘rgan ham
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Ularga haq so‘zni aytma, bo‘lmas naf,
Barbir istab ketarlar boshqa taraf,
Ko‘ngling buzar, dinga qarshi tortib saf
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Tinglama bas, yolg‘onga g‘arq so‘zini,
Istama eng og‘ir payt ham yuzini,
Mushkul erur tanishi ham o‘zini
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

Orzulari bir kun yeldir, tutundir,
Istaklari bir tomoqqa yutumdir,
Qiyomatda jahannamga o‘tindir
Payg‘ambarin tanimayin o‘sganlar?!

HAZRATI UMARNING NASIHATI

O’g‘lim, jigarporam, mening dilbandim,
Dunyo tashvishidan sira ham kuyma.
Kelmasidan burun kutilmas o‘lim
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Senga yo‘l ko‘rsatmish ilohiy Qur’on,
Payg‘ambar sunnatin aylagin qo‘rg‘on.
Go‘zal bog‘-rog‘ingni bossa ham to‘fon
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Har bir solih ishning og‘iri bo‘lmish,
Botini, o‘rtasi, zohiri bo‘lmish.
Diningning avvali, oxiri bo‘lmish
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Dunyo o‘yin qilar seni har bir dam,
Gohi qayg‘udasan, gohida hurram
Dunyo sahnasidan mag‘lub chiqsang ham
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Odamlar dunyodan ketib, kelmishlar
Ba’zan Alloh bergan umrin yemishlar.
Payg‘ambar "Ko‘zimning nuri" demishlar
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Savol-javob asli shundan boshlanur,
Inson qilganini albatta ko‘rur. 
Osmonda farz bo‘lgan ibodat erur -
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Dunyoda turfa xil tariqat va yo‘l,
Benamozlar tutgan yo‘ldan nari bo‘l!
Bay’at bermoq bo‘lsang, islomga cho‘z qo‘l -
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Iffatli va go‘zal hayot istasang,
Saodatga sari sabot istasang,
Qiyomat kunida najot istasang,
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

Ertaga kech bo‘lur, ko‘ngil buzolgum,
Na bir madadkor, na homiy tuzolgum
Bugun faqat yordam qo‘lin cho‘zolgum,
O’g‘lim, namozingni boy berib qo‘yma!

YO RASULALLOH!

Odam Ato boshlab bergan manhajni
Aylagan qabulsiz, yo Rasulalloh.
Tasdiqlab shahodat kalimasini, 
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Me’rojga "marhaba" deb ko‘tarilgan,
Yig‘lagan Musoni ovutib ketgan, 
Iysoni eng yaqin birodar tutgan
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Halilulloh bo‘lmish Ibrohimga ham
Salovat aytishga undagan odam,
"Namoz - ko‘zim nuri" degan so‘nggi dam
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Og‘ir yo‘llarda ham bosib ming tikan
Har lahza ummatning qayg‘usin yegan,
So‘nggi lahzada ham "Ummatim" degan
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Ba’zilar sunnatdan voz kechib ketmish,
Siz aytgan firqalar bo‘ldilar yetmish...
Bashar garchi turli yo‘llar kashf etmish,
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Bilaman, dahshatdir tirilguvsi Kun!
Sizga izn bo‘lgay shafoat uchun,
Tavhidni tutganlar salomat butun...
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

Tinmagay ummatning tilovatlari
Qur’on taratmish xush tarovatlarin.
Allohning salomi, salovatlari
Siz so‘nggi rasulsiz, yo Rasulalloh,
Ham Allohga qulsiz, yo Rasulalloh.

OLIMLAR

Payg‘ambarim aytmish vido dunyoga,
Sahobalar ham topmishlar o‘limlar.
Qur’on hifzin olmishlar o‘z bo‘yniga 
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Hamma yiglar to qiyomat yursin deb,
Olam bitta olimini ko‘rsin deb,
Baliqlar ham duo qilar, tursin deb
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Ummat olim qanday bo‘lsa shundaydir,
Olimisiz qolgan kuni tundaydir.
Ummat ahlin o‘z yo‘liga undaydir
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

So‘ray desak, Rasul yo‘q oramizda,
Yo‘l olamiz ular tomon oxista, 
"Osh tuzi" deb ta’rif olgan hadisda
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Qozilikni mansab bilmay qarolgan
No‘‘mon o‘tdi dunyodan yuz burolgan.
Hanbal bo‘lib haq deb otda sudralgan
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Bosh kundada, va le haqqa chaqirgan
Islom uchun bor ovoz-la baqirgan
Qur’on - Alloh kalomi deb hayqirgan
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

"Rosululloh, siz zaminda yotibsiz!"
Deya kirgan Madinaga ulovsiz
Molik o‘tdi so‘nggi onda qarovsiz...
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Badanlari tilka-pora bo‘lganda
Din dushmani gazablarga to‘lganda,
Foniy dunyo uchun qilmish bir xanda
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Ammo guruch ichra paydo kurmaklar
Bul muqaddas yo‘llarda ham emaklar.
Haq turganda, aytib o‘tgan ertaklar
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Gohi istab shoxlig-u, hukumatni,
Puch dunyoda toptab izzat- hurmatni,
Adashtirmish ba’zan butun ummatni
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Ular haqni yashirurlar uyalmay,
Do‘stin aybin toshirurlar uyalmay,
Eng mukarram sharafni-da tuyolmay
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

Balki bizlar bir kun unday, bundaymiz,
Olim toysa, uni haqqa undaymiz -
Chunki ular qanday bo‘lsa, shundaymiz
Payg‘ambarlar merosxo‘ri - olimlar!

DARS BERING!

... Dunyoning jamiki yo‘lini ko‘rdik,
Endi bir pokiza yo‘lni ko‘rsating.
Yolgon tarixlardan yuzimiz burdik,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

O’rgandik jadvalning ne bo‘lsa qismin
Xatto bilib oldik hayvonlar jismin.
Va le bilmay o‘sdik Allohning ismin
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Tarix-u, jugrofiy, kimyolar yaxshi,
Ko‘zimiz ilgamas dunyolar yaxshi,
Aljabr fanidan baholar yaxshi,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Angladik iymonsiz fanlar mo‘rtligin,
Go‘yo darvozasiz, shohsiz yurtligin
Bildik ikki karra ikki to‘rtligin,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Bugun boshimiz xam, barcha tan olmish,
Ustimizdan ming-ming togutlar kulmish,
Hamma ilmlarning asosi bo‘lmish
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Aziz muallima, muhtaram ustoz,
Abadiy do‘zaxdan bo‘laylik xalos,
Kuniga bitta dars, mayli zarra, oz...
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Asli iymon bila islom sharafdir,
"Alloh - bitta!" degan kalom sharafdir,
Dunyoning darslari bo‘lak tarafdir,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

Bu ilm farz bo‘lmish har yigit-qizga,
Bu yo‘l Allohimdan omonat sizga,
Yarashmas ushbuga hiyonat sizga,
Iymondan dars bering, islom o‘rgating!

SHUNDAY YASHAYMIZ!

Qur’onda bizlarga o‘rgatmish Alloh:
Shafotingizni kutib yashaymiz.
Dunyo ne desa, der, yo Rasululloh,
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Odamlar tomondan qonunlar chiqib,
Bizni zulumotga ketganda yiqib,
Qiyomatda Alloh nazar solsin, deb
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Qalbimiz Alloh deb hamisha tetik,
Dunyo uchun butkul uzildi hadik...
Bandalar bandaga qilsa bandalik,
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Biz eng baxtli qavmmiz, nechalar dinda
Adashdilar qancha-qanchadan banda.
Tamom kufrlarga botgan zaminda
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Birgina yo‘l bo‘lsa, shu asli talab -
Yurakni zig‘ircha qo‘ymagan g‘ashlab.
Minglab kufr yo‘lni changitib tashlab
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Qiyomat kunida bizni ummat deb 
Atashingiz uchun ketmaymiz qaytib.
Faqat Alloh - iloh, shiorin aytib,
Shariatingizni tutib yashaymiz!

Mayli bu dunyodan o‘taylik kulmay,
Bir kungina rohat, farog‘at bilmay,
Dunyo qonunlarin pisanda qilmay
Shariatingizni tutib yashaymiz!

QIYOMAT KELMOQDA...

Dunyo asta sekin muddatin o‘tab,
O’chirmoqda asriy yorug‘ chirog‘in.
Zamin piligi ham oshkora tutab
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Karvon ham bir kuni manzilga yetgay
Bosib bu dunyoning jamiki bog‘in.
G’arbning osmonidan bir kun tong otgay - 
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Bukchaygan tog‘larda umr zavoli,
Gulzorlar ichida tingaydir shovqin.
Yerning nafasini qo‘yingiz holi,
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Ayollar qozilik mansabin olmish
Oyning yuzidan ham o‘chirib dog‘in.
Erlar dayuslikni kasb-kor qilmish -
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Otalar o‘g‘ilning zarbidan yig‘lab
Kimga aytish bilmay kezsa firoqin,
Ota jussasidek horg‘in, oriqlab
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Dunyo ko‘zing ochsang och, aks holda
Seni o‘z domiga tortqilar oqim.
Odam ato davri bo‘ldi ibtido,
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Hammaga quvnamoq, kulmoq yoqadi
Extimol quvonchdan sakramoq mumkin.
Afsus kulmoqlikning davri tugadi - 
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Ishonmasang, qara, ko‘cha-ko‘y - belgi,
Oddiy hovlilardan olarsan saboq.
Hammasi hoziru nozir... bir turtki
Hayot endi Yerga juda ham yiroq.

Har ne ish oxiri bo‘lgani kabi
Tugagani misol har qanday shovqin.
Inobat bo‘lmagay inson talabi - 
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

Bu inson dunyoni haroba etdi,
Xudoga xudolik da’vosin qilib.
Yashamadi bir kun o‘zini bilib,
Qiyomat kelmoqda... oxirat yaqin!

IBRAT

Dunyoda eng katta, zo‘r ibrat
Izlasang, sengadir shul shior,
Payg‘ambar qilmishlar nasihat:
"Qabrga bor, qabristonga bor!"

Boshingga baxt qushi oshiqdi,
Mol-davlat yo‘lingga turar zor -
Quvonchdan sapchima, yaxshisi
Qabrga bor, qabristonga bor!

Ba’zida hayotdan norizo
Ko‘nglingga o‘rnashmish ming g‘ubor.
Hammasi o‘tkinchi, serbaqo
Qabrga bor, qabristonga bor!

Olimlar ko‘p edi, xo‘sh qani?
Hammasin kul bo‘lmish gulshani... 
Haqiqiy ilmlar maskani - 
Qabrga bor, qabristonga bor!

Yaqinlaring qiynab qo‘ysa, bas 
Dunyo sanga tuyulsa qafas, 
Tiriklarning uyiga emas, 
Qabrga bor, qabristonga bor!

Har kuni o‘limdan hadiklar...
Ko‘zingda ko‘ryapman kuyuklar.
Joningga tegdimi tiriklar?! -
Qabrga bor, qabristonga bor!

Bilib bo‘lmas inson bolasin,
Ichda ekan uning olasi...
Eng rostgo‘y do‘stlarning davrasi - 
Qabrga bor, qabristonga bor!

Shovqinli bu dunyo shiddatdir,
Uning alam, dardi behaddir.
Jim bo‘lsa-da katta ibratdir -
Qabrga bor, qabristonga bor!

Tuproqdirmiz hammamiz bekam,
Shahanshohga to‘lmish poyqadam, 
Unda Chingiz, Botu, Qaysar ham...
Qabrga bor, qabristonga bor!

O’lim haqdir, keladi bir kun
Qayta bog‘liq bo‘lmas bu tugun...
Ixtiyorsiz kelishdan burun
Qabrga bor, qabristonga bor!

TARTIB

O’lim degan podshoh bir kun eshik qoqar 
Xudo bilar u kimlarga xushro‘y boqar...
Bu haqiqat kimga yoqmas, kimga yoqar: 
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga...

Yoshligingda ota-onang tuggan tugun 
Yechilishga tayyorgarlik ko‘rar bugun, 
O’lim uchun tadoriging yo‘qdir nechun?! 
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga...

Payg‘ambarlar ketdilar-u, ibrat yo‘qdir, 
Tobut turar senga ilhaq, ko‘ngling to‘qdir.
Hammaga bir-bir otilgan aniq o‘qdir - 
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga...

Osmono‘par binolar ham darz ketdilar, 
Eng chiroyli sanamlar ham qarz ketdilar.
Va hammasi bir manzilni uy etdilar,
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga...

Bolang yig‘lar saboq istab, non tutasan 
Johil o‘ssa, yig‘lab tag‘in qon yutasan. 
Ayt, munchalar nimani zor-zor kutasan 
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga!

Nodon asli kibr bilan ko‘krak kerur, 
Iymonini puch dunyoga sotib berur... 
O’lmaysan, deb aldayotgan shayton erur 
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga!

Harob aylab gulbo‘stonda gul hayotni 
Alloh turib, do‘st tutmagin o‘zga yotni. 
Unutmagin eng azaliy tartibotni: 
Otang o‘ldi, onang o‘ldi, navbat sanga!

IYSO IBN MARYAMGA!

Siz aslida islomni 
Odamlarga ilingan,
Onangiz pokligi ham
Siz orqali bilingan,
Bugun mo‘minning qalbi
Siz uchun naqd tilingan,
Asli ulardan ko‘ra,
Siz bizlarga mahramsiz,
Dajjolni yo‘qotuvchi
Iyso ibni Maryamsiz.

"Muhammad ummatiman" - 
Deb ovoza qilgan - siz.
Eng oxirgi ummatni
Saodatli bilgan - siz.
Qiyomat nafasida 
Shu ummatda o‘lgan - siz,
Asli - masihiylarning
Qalbidagi alamsiz,
Quyoshni uyg‘otuvchi
Iyso ibn Maryamsiz.

Qavm adashib ketdi 
"Xudoning o‘g‘li" deya,
Parvardigor sha’niga
So‘zlar aytmish nojo‘ya.
Bugun bu - sinov uchun
Eng qulay yo‘l, voqea.
Asli siz ham Allohga
Qul, banda va qaramsiz,
Shirk yo‘llarni otuvchi
Iyso ibn Maryamsiz.

Xoch ko‘targan insonga
Asli shubha qilaman.
Chunki o‘zimni undan 
Sizga yaqin bilaman.
Alloh Rosuli degan,
Iymon ila o‘laman
Garchi mening qalbimdan
Otilgan dard, nolamsiz,
Islomiy dard totuvchi
Iyso ibn Maryamsiz.

BENAMOZLIK

Mo‘minlikka da’vo bo‘lmas benamozlik,
Bir kunga ham ravo bo‘lmas benamozlik,
Bu dunyo-ku besh mahaldek o‘tar - ketar,
Lek qabrda xavo bo‘lmas benamozlik,
Jazolarga davo bo‘lmas benamozlik.

Qur’onda ham uning misli kelgan qavm bu,
G’iybat-la o‘z do‘sti go‘shtin yegan qavm bu, 
Rosululloh "Bizdan emas" degan qavm bu,
Peshonasin qoraytirmish - benamozlik,
Qabrini ham toraytirmish - benamozlik!

Bu gunohki, ko‘ngillarni mast qilguvchi,
Inson degan sharafni-da past qilguvchi,
Boshga balo kunni haqqi rost qilguvchi
Gunohlarning kabirasi - benamozlik,
Asli shirkning nabirasi - benamozlik!

Joynamozlar sarpolarga joylanadi,
Ayting, qo‘llar qachon Haqqa boylanadi,
Nahot inson do‘zax sari shaylanadi?!
Shayton tuhfa etgan tug‘yon - benamozlik,
Yaratganga eng zo‘r isyon - benamozlik,

Besh mahalga beparvodir "Alloh - bir!" deb, 
Og‘ir kunda tag‘in aytar "panoh ber!" deb,
Shuni aytsa kerak-da, "haq, gunoh bir", deb
Muhrlanmish qalbi mangu - benamozlik,
Namozshomda go‘yo uyqu - benamozlik!

Bobolari sajdadan bosh ko‘tarmagan,
Yaratgandan o‘zga iloh axtarmagan,
Ox bu farzand, nechun desang ko‘karmagan - 
Daryo qurib o‘rnida cho‘l - benamozlik!
Do‘zax sari eng qulay yo‘l - benamozlik!

Taxtdan tushib besh vaqt namoz qilgan el bu,
Har kunini Allohdan deb bilgan el bu,
Dini bois bu dunyoga kelgan el bu,
Yelkasida uning bugun benamozlik,
Hech yechilmas jirkanch tugun - benamozlik!

Payg‘ambari kelib-da, bir o‘rnak olmas
Bu millatning buguniga qilmang havas.
Saroylari qulab, o‘rnin topsa abas
Biling, asl sabab erur benamozlik,
Haq sizlarga javob berur benamozlik!

Buxoriylar, Termiziylar, Naqshbandlar
Shu o‘lkadan chiqqan edi, jigarbandlar,
Ularni-da odam qilgan labda hamdlar,
Ular uchun eng katta or - benamozlik,
Bugun bizni aylagan xor - benamozlik,

Sinolari namoz o‘qib tabib bo‘lgan,
Navoyisi sajda chog‘i habib bo‘lgan,
Qodiriysi tergovda ham namoz qilgan,
Bu millatga katta uyat - benamozlik,
Tarix uchun katta g‘orat - benamozlik!

... Dunyo uchun nima qilsang qilavergin,
O’zingni kim bilsang, shunday bilavergin,
Ammo so‘nggi xitobimga quloq bergin:
Jahannamga ziyoratdir - benamozlik,
Insonlikka hiyonatdir - benamozlik!

O’ZBEKNING IQRORI

Dunyo meni tanir degan shubhada
Yurdim, odamlardan umid-la faqat.
Endi noilojman, o‘zimni o‘zim
Tanishtirmoq bo‘ldim, bergin ijozat:

"O’n to‘rt asr bo‘ldi mo‘minligimga
Rosul kelgan kuni odam bo‘lgandim.
Olovlarni sanam, suvni xudo deb
O’sha davrgacha ruhsiz o‘lgandim.

Tilovat neligin bilmagan qalbim
Yovvoyi adirda unsiz yig‘lagan.
Allohning nomisiz o‘rnidan turib
Allohning nomisiz tunda uxlagan.

Bugun tariximni sinchiklab o‘qib,
To‘maris nomiga to‘xtalsang agar,
Daftarchangga yozib qo‘y quyidagini:
"Bu - bir tug‘ilmasdan oldingi xabar..."

Chunki men tug‘ilgan onim dod solib,
Dunyoga teran bir nigoh-la boqdim.
Islom kelgan kunni tug‘ilgan kun deb
O’sha kun ming yillik daryodek oqdim.

O’rmonlarga oshno tariximni ham
Bugun eslagim yo‘q negadir, do‘stim.
Chunki men aslida Rosul kelgandan
Keyin bir odamga o‘xshablar o‘sdim.

Qonimda oqdi-ku islomning ruxi,
Buxoriy bo‘lib u dunyoga chiqdi,
Dunyo uxloq edi, faqat farzandim
Rosul tashlab ketgan xadisni yig‘di.

Unga ko‘makdosh ham chiqdi Termizdan,
Termiziy nomi-la qozondi shuhrat.
Samarqandiy ila Naqshband chiqqach,
Islom sharaf ila topdi haqiqat.

Tinmasdan chiqdilar olimlar qator,
Sinoning qo‘llari shifoga tutash.
Keyin bilsam mening qonim ham asli
Otam Ato, Momo Havoga tutash.

Ularning vatani - jannat ham menga
Asli vatan ekan - bugun angladim.
Rosul kelgan kunga qadar kunimni
Tarix qatlaridan olib tashladim.

Bugun Samarqandim, Buxoroimni
Ikki ming yilga ham qilarlar qiyos.
Shunda ko‘r dunyoga baqirgim kelar:
"Bu yillar aslida menga emas mos.

Dunyo belanchagi atama meni,
Qora o‘tmishlarga tutmagin yaqin.
Agar bilmoq bo‘lsang mening yoshimni
Rosul kelgan kundan boshlab sanagin

Men o‘sha kun asli odam bo‘lgandim!"

YOVUZ KUN

Dunyo bir seskandi, dunyo bir to‘zdi,
Iymon har tomonga sochilgan kuni,
Xilqat ummonida vajohat suzdi
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Qahrdan tug‘ilgan bu yovuz dillar
Faqat ma’siyatga cho‘zmishlar qo‘llar - 
Hamma gunohlarga ochildi yo‘llar
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Allohga har qancha to‘kmasin ko‘z ashk,
Erlarning qalbidan ko‘tarildi rashk.
Kufr, shirk yo‘lida boshlandi kurash
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Saltanatlar ketdi, quladi yurtlar,
Bo‘y ko‘rsatdi ko‘ngli chirkin beburdlar
Oldlar yig‘ladilar, chinqirdi ortlar
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Qushlar parvozida halovat yo‘qoldi
Baliqlar ovozsiz faryodlar soldi.
Ko‘zimiz o‘ngida g‘urur toptaldi
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Silkindi og‘riqdan go‘dak beshigi,
Yopildi mehrning so‘nggi teshigi.
Yopildi iymoning so‘nggi eshigi
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Endi fisq yurmaydi, unda bor qanot...
G’urabo faxshga berildi hayot.
Ming yillik qonunga darz ketdi xayxot
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Boshqa amallarni qilsang-da tinmay, 
Endi gunohlardan ketding og‘rinmay - 
Eng so‘nggi fitnaning oldi olinmay
Ayollar avrati ochilgan kuni.

Bu katta gunohning avvali qani?
Bu jirkanch gumrohning avvali qani?
Savollar javobsiz qolgan hamisha,
Javob izlab hamma tolgan hamisha.

Chunki bu savolning javobi yo‘qdir,
Erkaklarning ko‘ngli gunoh-la to‘qdir.
Islomga ilk daf’a otilgan o‘qdir -
Ayollar avrati ochilgan kuni.

BO’LMAGIN

Islomga do‘st bo‘lding, kufrga dushman,
Muqaddas yo‘lingga harif bo‘lmagin.
Vujuding olovda erib ketsa ham
Iymoning qatida zaif bo‘lmagin.

Gunohlar urchigan kunduzgi kunlar,
Shahvat faryodidan qoraymish tunlar,
Do‘zaxga bo‘lmayin desang o‘tinlar
Ko‘zi qonga to‘lgan shahif bo‘lmagin.

Go‘zallar o‘tarlar ko‘zni o‘ynatib,
Shaytoniy ohangda qalbing kuylatib,
Sen shunda ularni g‘amgin o‘ylatib
Latif shahvatlarga latif bo‘lmagin.

Umringga o‘rnashsin eng oliy tuyg‘u,
Faqat islom bo‘lsin sen uchun qayg‘u.
Faqirlar poyida boshing sadqayu,
Sultonlar nazdida sharif bo‘lmagin.

Pokiza maslaging chekkanda faryod
Topolmay qolasan tuzuk bir najot.
Bir pulga chaqilmas yurtda e’tiqod
Kufr ahli uchun nazif bo‘lmagin.

Dunyo arzimaydi yiqqan zaringga,
Yaxshisi shukr qil yo‘g‘-u boringga.
Yordam so‘rab kelgan birodaringga
Madina bo‘lgin-u, Toif bo‘lmagin.

MAJNUNTOL

("O’zbekiston milliy bog‘i"dagi "oshiq-ma’shuqlar"ning gunohlarini berkitadigan majnuntol haqida bitilgan she’r)

Yo‘limda uchragan majnuntol, 
Ko‘nglimda savolim bisyordir.
Har qancha ko‘rinsin qadding dol, 
Botiniy manzarang viqordir.

Poyingda "oshiqlar" bir-birin 
Visolin topadi bemahram,
Avratdan ayrilgan sochlaring 
Ularning gunohin yopgan dam.

Sevgiga yo‘g‘rilgan gunohlar 
Qilinar yetkazib maromga.
Allohga osiylar, gumrohlar 
Poyingni to‘lg‘azdi haromga.

Hali o‘n gulidan bir guli 
Ochilmay, "sevgi" deb turganlar
Qaddingni uy bilib, poyingni 
Gunohga ma’qul joy ko‘rganlar.

"Milliy bog‘ ko‘rki!" - bu ta’rifing,
Bul shior aslida kazzobiy
Hazrati Umarlar seni-da
Kesishni sanardi ijobiy.

Har kuni ko‘raman poyingda 
Alamli dunyoning hasrati - 
Maktabni bitirmay, poyingga
Sevgi deb yo‘l olgan la’nati!!!

Uning ham qaydadir akasi,
G’ururli ukasi bor axir... 
Afsuski ana shu kaslar ham
Poyingda bajargan nenidir...

Bo‘lmasa ne deyin, xo‘sh, ayting,
Yoshligim o‘tgan bul maskanda
Nikohsiz tortinmay, uyalmay
Kimnidir tortqilar gazanda.

Kazzoblar madh qildi tinmayin
So‘z ochib sevgi, muhabbatdan.
Gunohlar qaddingni dol qilgan,
Egilib qolgansan UYATdan!

IQROR

Foniyda o‘lim bor, aslo qolmaymiz,
O’lim farishtasi kelar bir kecha...
Oltin sochmaymizmi, ODAM bo‘lmaymiz,
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Extimol, farzandlar qolar bizlardan,
Balkim dunyo o‘rnak olar bizlardan.
Ammo vujudimiz tonar bizlardan
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Osmonlarda balki xayot qilarmiz,
Quyoshning yonida o‘ynab kularmiz...
Biroq biz hamisha tuban bo‘larmiz
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Dunyo dars olsa ham bizning onglardan,
Turfa jilo bergan turfa ranglardan...
Hech kim emasmiz biz erta tonglardan
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Ko‘z chaqnar, dunyodan ko‘ngil to‘q, qalb to‘q:
"Saodat bormikan bundan ham ortiq?!" 
Asli bir bir chaqalik qiymatimiz yo‘q
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Fir’avnlar yashab o‘tgan makon bu,
O’zni xudo sanab tutgan makon bu.
Oqibat bo‘lakcha bo‘lmas, hamon bu
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

"Otamiz kimgadir, otamiz ham bor".
Belgilab bermaydi bu yolg‘on shior.
Chunki bir kun kelib mal’unmiz va xor
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Mayli zoxiriga qilsinlar xavas.
Uning botinida ma’no bo‘lsa, bas.
Keraksiz qovoqdan boshqa narsamas
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

Shu bilan insonlik bo‘ladi paydo,
Shu bilan azizdir bu ko‘xna dunyo.
O’zni majburlaylik, qo‘ymaylik aslo
Boshimiz sajdaga tegmagunicha!

TAKROR

"Allohdan boshqa iloh
Yo‘q!" degan ovoz bilan
Qulog‘i ochilganda
Chaqaloq kulgan ekan.

Jannat hidi ufurib
Kulgisi-la xonani
To‘ldirganda, qalbiga
Mehr tushgan onaning

Asta sekin emaklab
Joyiga o‘tirganda
Uydagilar o‘rgatmish
"Bismilloh"ni bekanda,

Oyoqqa turib oxir
Ko‘cha xatlagan kuni
Bobosining ko‘zida 
Ko‘rsang edi orzuni...

Bu orzular bir kuni
Amalga oshmish yo Rab!
Bola yo‘l olar edi
Balog‘at yoshga qarab.

Bunda ham bir go‘zal sir,
Ajib bir sinoat bor.
Vo darig‘, namozi ham
Balog‘atiga tayyor!

So‘ng hayotning darslari,
Ko‘cha - ko‘yning dunyosi...
Shakllana boshlaydi
Iymoni-yu, hayosi.

Fitnagar bu dunyoning
Ishlarin qilar taxlil
Qur’on voqealari
Eng katta ibrat, tamsil.

Oila qurar go‘zal, 
Islomiy muxit ila
Ushbu go‘zal hayotga
Farzand bo‘lar vasila.

Uning tarbiyasi ham
Ishonchli qo‘llardadir.
Fitrat-u, sog‘lom hayot
Islomiy yo‘llardadir..."

... Bul go‘zal voqeani 
Qancha qilmagin takror,
U o‘z salobatini
Yo‘qotmagaydir zinhor.

"Nega?" degan savolga
Javob izlab ko‘rgin bir...
Asli yaxshi narsaning
Takrori ham shirindir.

UMMAT

Bir tun uxlayolmay chekdim nadomat,
O’zimga ham qildim tinmay malomat.
Tarixida har ne ko‘rsam ko‘rdim, lek
Umardan so‘ng birlashmadi bu ummat.

Umar ketdi bu ummatga ishonmayin,
Chunki iymon zaiflashmish kun sayin. 
Abu Zarlar hayqirganda tinmayin,
"Ne dard bor?" deb sirlashmadi bu ummat.

Kengliklardan oqib keldi gumrohlar,
Asta sekin odat bo‘ldi gunohlar.
Hatto Qur’on nuzuliga guvohlar
Jangga chiqib, yarashmadi bu ummat.

Qalblar so‘ndi, yuzlar bo‘lmish bediyda,
Ko‘ngil o‘ldi ibodatlar paytida,
Ali, Usmon bo‘g‘izlandi baytida
Axli baytga qarashmadi bu ummat.

Buxoriyning qonga to‘lmish yanog‘i, 
O’tdi sarson topilmayin hamrohi,
Son jihatdan oshsa oshdi sanog‘i,
Lek oz bo‘lsin kurashmadi bu ummat.

Tilab qoldi imon qalbning sabrini,
Vujud esa tark etdi qalb jabrini,
Umar ibn Abdulaziz davrini
Ko‘tarolmay, ergashmadi bu ummat.

Olimlari kamaydi-yu, tanballar
O’zlariga o‘rnatmishlar minbarlar.
Sudralganda Ahmad ibn Hanballar,
Otdan tushib, engashmadi bu ummat.

"La ilaha illa Alloh" deb tillari,
Dahriyona tug‘yon urar dillari,
Bir kun bo‘lsin besaodat yillari
Bir manzilda tutashmadi bu ummat.

Nursiylarin ko‘ksida dog‘ ko‘rganda,
Imomlarin dorga olib borganda, 
Qutblarin ko‘ziga nish urganda,
Nishonidan adashmadi bu ummat.

Biri arab, biri turk-u, biri fors,
Millat degan tuyg‘u endi bo‘ldi "farz",
Bir yonda dard, kasallikdan qolgan darz,
O’z loyiga qorishmadi bu ummat.

Xorlar bo‘ldi mal’un g‘arbning poyida,
Chidayverdi eng alamli joyida,
Hayotiga joriy bo‘lmish qoida
Ila hech hisoblashmadi bu ummat.

Qur’on endi mozorlarda o‘qilmish,
Turli fasod rivoyatlar to‘qilmish,
Endi to‘g‘ri yo‘llarda ham qoqilmish,
Haq yo‘liga unashmadi bu ummat.

... Shul so‘zlarni o‘ylab o‘ylab uxladim,
Faqatgina Allohimdan tiladim.
Alam bilan ko‘zimda yosh, yig‘ladim - 
Umardan so‘ng birlashmadi bu ummat!

NOUMID - SHAYTON!

Olim edi, bir kun ul Iblis bo‘ldi, 
Niyati odamni qilmoq beimon.
Ammo odamlarga berildi imkon,
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

Inson degan so‘zga qofiya - isyon,
Va lekin oz bo‘lsin, ba’zida "imon". 
Birgina kalima oxirgi zamon...
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

Odamlar tinmasdan haddan oshdilar,
Imondan chiqdilar, har yon qochdilar,
Hattoki, osmonga toshlar otdilar,
Va lekin...
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

Har kim turli tomon nigohin tikkan,
Umidli ko‘zlarda "Alloh - bir" degan
Kalima yangrasa kifoya ekan...
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

Ba’zan qalbimizga tushar tugyonlar,
Ba’zan qarshi olsak og‘ir to‘fonlar,
Haqni topib kelgan Abu Sufyonlar...
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

Ko‘pchilik bilmaydi iymon lazzatin
Umidga ishonib yashamoq baxtin,
Asli bu eng aziz, eng yaxshi sokin,
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

Eng so‘nggi manzilni tavba bilaylik,
Allohdan so‘raylik, Unga yig‘laylik.
So‘ngga lahzada ham umid qilaylik,
"Noumid" degan nom shaytonga qoldi.

SAHOBALAR

Abu Bakr, Umar, Usmon, Ali, Hamza,
Muoviya, Abu Sufyon, ibn Umar... 
Qorong‘u yo‘l yoqasida nurli sho‘‘la - 
To Qiyomat bizga hujjat - sahobalar!

Men sizlarni yaxshi ko‘rdim, yaxshi bildim.
Hayotingiz hayotimga o‘rnak qildim.
Rasululloh manhajiga qalbi salim,
Yo‘llarimga nuri himmat sahobalar.

Siz-la islom siyratini ushlab qoldi,
Munofiqlar barmoqlarin tishlab qoldi.
Siz ketdingiz - bu ummatdan nur yo‘qoldi,
Siz-la birga ketgan izzat, sahobalar.

G’orda qolgan birodarin uyg‘otmay deb,
Abu Bakr ilon chaqsa, turdi chidab.
Me’roj kuni Siddiq bo‘ldi aylab xitob:
"Tasdiqlayman barin faqat", sahobalar.

Ayol haq so‘z aytsa, uni to‘g‘ri bilib
Umar o‘tdi adolatni shior qilib,
Bir umrga bir libosin dorga ilib
Qalbi birla ko‘rsatib xad, sahobalar.

Farishtalar hayo qilgan Usmon o‘tdi,
Tilovati payti boshdan qalqon o‘tdi.
Shuning bilan saodatli zamon o‘tdi
Shundan keyin ketdi nusrat, sahobalar.

Xolid o‘tdi badanida tig‘ yemagan
Joyi qolmay, biror jangda yengilmagan.
Zohid Salmon ibodat-la tong bilmagan
Ajratmagan jihod, toat, sahobalar.

Abu Zarning ko‘zlarida yondi yolqin,
"La ilaha illa Alloh"ni aytish uchun
Rozi bo‘ldi bu dunyoning xor va chirkin
Hayotiga ulkan jannat, sahobalar.

Qo‘lda bayroq, Makkadagi chiroyli qalb,
Rosulining vafotidan qo‘rqib, yo rab
Vafot etgan yuztuban va yerga qarab
Mus’ablardek ko‘ngli hijrat sahobalar.

"Rasululloh tuyasiga taqlid qilgan
Tuyam mening markabimdir, bilsang", degan
Abdullohlar o‘tdi bosib ming bir tikan,
Lek oyoqqa yetmay zahmat, sahobalar.

Abu Sufyon, Hamzaga bosh egmoq zarur.
Un-da sharaf, un-da faxr, un-da g‘urur.
Olam sizga bosh egsa ham, qalbi mag‘rur
Boqmadingiz biror soat, sahobalar.

Poyingizda oltin oltin dunyo oqdi, 
Rumdan tortib Erongacha mamnun boqdi.
Vale sizning poyingizda xo‘p uloqdi
Bir qiymati yo‘q saltanat, sahobalar.

Muhojirlik bo‘ldi nasib sizga og‘ir,
Ansoriy deb nom olgan ham sizsiz, ahir.
Qon-qoniga singib ketgan ming bir tomir
Bir-biriga nur va rahmat, sahobalar.

Bugun yo‘qsiz, sizsiz ummat g‘arib va xor.
O’zidan kam jamoadan yetib ozor.
Bugun uning yashash joyi keng bir bozor
Yotar yeri shum Shaytanat, sahobalar.

Yo‘limizni yoritguvchi hilollar yo‘q,
Haromlar bor, tuzatguvchi halollar yo‘q.
Endi bizni uyg‘otuvchi Bilollar yo‘q.
Azonimiz bo‘ldi g‘aflat, sahobalar.

Mo‘minlarning onalari o‘tdilar, bas.
Bugungilar bu ummatga ona emas.
Bu ummatga hech kim endi qilmas havas.
Chunki o‘ldi haqqiy toat, sahobalar.

Erlar erlik qilib, haqqin qilmay ado,
Ayollarin ko‘yga qo‘ymish, bu ne savdo.
Na’zu billah, da’yuslikni qilar da’vo, 
G’arb quliga do‘ngan xilqat, sahobalar.

Fatvolar bor hadislarga ters yuruvchi,
Imomlar bor tumorlarga dam uruvchi,
Rasululloh la’natlagan tashiruvchi
Shaxslar dinga qilar "xizmat", sahobalar.

Islom uchun jahd desalar, hayratlar bor,
Bunda ruh yo‘q, faqatgina suvratlar bor.
Alamlar bor, sitamlar bor, hasratlar bor,
Bordir gina, ham kudurat, sahobalar.

Ilm uchun rag‘bat ham yo‘q, da’vat ham yo‘q,
Maishat uchun to‘siq ham yo‘q, sarhad ham yo‘q.
Payg‘ambarlar merosxo‘rin ko‘ngli-chi to‘q, 
Oz bo‘lsa ham yo‘qdir hayrat, sahobalar.

Siz harom deb bilgan amal bugun halol
Kabiralar qilinmoqda voh, bemalol.
Ruhim yig‘lar badanimga berib savol:
"Mo‘minliging shubha, g‘alat...", sahobalar.

Yaxshiyamki, tun bor, uxlash baxti bordir.
Tushda sizni ko‘rgan inson baxtiyordir.
Bu keng dunyo ko‘pchilikka balkim tordir,
Ammo siz-la ulkan sarhad, sahobalar.

So‘z yakuni shuldir: "Sizlar islom ahli,
Umar o‘tdi, o‘tdi Usmon, o‘tdi Ali.
Uchrashurmiz bir kun insha Alloh hali
Vatanimiz bo‘lmish - jannat, sahobalar!!!

AMALSIZLIK

... Ba’zilar yoshlikni g‘animat bilib
Ilm o‘rgandilar, kitob ko‘rdilar.
Amalga kelganda beparvo bo‘lib
Olgan ilmlarin chetga surdilar.

Bundaylar oydin va to‘lishgan kunda
Ko‘zni bog‘lab, tunni tutgan kabidir. 
Bu xuddiki yerni haydabon unga
Urug‘ sepmay, meva kutgan kabidir.

...

... Niyatim - ko‘plarga ibratli bo‘lib,
Tutmoqchi bo‘lgandim nurli bir hikmat.
Bo‘la olmaganim ibrat hech kimga 
Extimol kimgadir eng katta ibrat.

MASLAHAT

"Iymoningdan voz kechib qaerga ham borolding,
Alloh lafzin unutib, kimga ko‘ngling yorolding?

Qop-qorong‘u kechalar, zim-zimiston tunlarda
Qaysi "buyuk" ko‘rsatgan manzillarga yurolding?

Dunyo hovlisi ichra hamma g‘ishtni taxlabon,
Allohsiz qaysi ayvon, qay hujrangni qurolding?

Hayot - bir o‘yin deding, Allohsiz uni o‘ynab 
Ko‘rganingda, na olding va na bir nard urolding?!

Basirot dengizidan sami’at qirg‘og‘iga 
Chiqqaningda, Allohsiz rosti, neni ko‘rolding?

Men aytaman nimani ko‘rganingni, birodar - 
Dard-tashvish, alam - sitam, kudurat - hasad, kadar.

Shu bois ham dunyoda tashvishdan xoli bo‘lay,
Faqatgina ko‘nglimning xotirjamligin bilay,

Desang, Haqning yo‘lin tut, boshqasiga tupurgin.
Uning roziligi deb shamol misol yugurgin.

Insha alloh, faqat shu Yo‘l bordir, faqat shu Yo‘l.
Bay’at berish shart bo‘lsa, faqat unga cho‘zgin qo‘l.

Aks holda hasratda qolganlardan bo‘lursan.
O’lib bo‘lmas dunyoda bus-butunlay o‘lursan."

Erta tongda qalbimga shu maslahatni berdim.
Keyin... bul savollarning javobin izlab ko‘rdim.

Javob bunda xo‘p oddiy: "Takrorlab barchasini
Duradgor asbobi-la ochib qalb darchasini

"Yurak" degan idishga gil bilan qorib suvni
Qalbga joyla "Ixlos" va "Xush’u" degan yozuvni.

"Niyat" deb boshlanajak satrga "Taqvo" degan 
Jumlani qo‘shib qo‘ysang, undan zo‘ri yo‘q ekan.

"Amal, amal va amal!" degan shior oldiga
"Tavba"ni bir amallab tirkab qilsang qofiya,

Aniqki, undan keyin keladigan so‘zlarning 
Ko‘pi qalbingga aytar rahmatlar bo‘lsin, deya.

"La ilaha illa Alloh, Muhammadur Rasululloh,
Faqat Allohdan madad, faqat Allohdan panoh",

"Allohga hamd, Rosulga Salovat va salomlar!",
"Iymon" xonadoniga yetaklar shul kalomlar.

Xonadon sohibidan izn so‘rab kirganda,
"Tavhid" suvin sipqorib qilmaslik kerak kanda.

Tashrifdan so‘ng "Iymon"ga, "tavoze’" va "taslim"dan
Nariga o‘tib ketish - farqi yo‘qdir o‘limdan.

"G’ayblar" olamidan yozilsa biror bir so‘z,
Har bir kalimasini tasdiqla, tan ol so‘zsiz.

"Payg‘ambarlar", "Kitoblar", "Farishtalar", "qiyomat",
Ularning qatoriga "taqdir" ham kirar albat.

Shul so‘zlarga shubhasiz qaramoqliging abad
Bul honadonda seni saqlab qolgay salomat.

"Baxtli", "baxtsiz" hayotlar borasidagi yozuv
Ko‘nglingning tub-tubida uyg‘otmasa bas, g‘uluv.

Shundagina "jannat"ning yo‘llari yaqinlashar,
Bundan boshqa biror Yo‘l topa olmagan bashar.

Ammo unutmagingki, mazkurlarning barchasi
"Ilm" degan urug‘siz ko‘karmagay shoxchasi!"

Bas, shul so‘zlar kifoya qildi maning qalbimga,
Endi kurash boshlasak bo‘laverar xalqumga!

QABRDAN MAKTUB

Qabrdan bir maktub oldik yoronlar,
Unda qiziq so‘zlar bitmishlar butkul:
"Bu dunyo biz uchun asli imtixon,
Undan omon chiqmak erur xo‘p mushkul.

Odamlar iymonsiz ne topsalar ham
Biz yotgan dargohda qiymati yo‘qdir.
Allohning yo‘lida tikkan bo‘lsa jon,
Ko‘ngli ana o‘sha insonning to‘qdir.

Farzandin tarbiya qila olmagan
Otalar qabrda dod-voy solmishlar,
Dunyoning eng totli ne’matin berib,
Uning haqqiga zor yig‘lab qolmishlar.

Duo ilinjida ko‘zlar za’faron,
O’tgan-ketgan jonga halak yotibmiz,
Hayoti dunyoda qiyomat yo‘q deb
Haddan oshibmiz va g‘aflat qotibmiz.

Tinmasdan g‘iybatga ruj’u qo‘yganda,
Birov indamabdi, tinch bo‘lgin deya.
Mish-mishlar ustuni to‘ldirilganda
Shaytonlar tuslamish turli qofiya.

Biz payqay olmadik Allohning iznin,
O’lish farishtasi kelgach, bo‘ldi kech.
Ozgina iymondan taxsil olgandik,
Bugun o‘shal kunlar biz uchun sog‘inch.

Yodimda, qur’ondan bir harf o‘qib,
O’zimni baxtiyor bilgandim tengsiz.
Qaniydi o‘shal kun aylansa tinmay,
Aylansa, aylansa, aylansa so‘ngsiz.

Qur’on o‘qib tinmay, yig‘layversam-u,
Ko‘zimning yoshiga cho‘milsa dunyo.
Umrimning alamli yillari kelib,
Joy topolmay ketsa go‘yoki ro‘yo.

Qaniydi, dunyoda faqat ibodat
Va faqat toatga belim bog‘lasam,
Islom deb boshimni kundaga qo‘yib,
Iymon deb qalbimni o‘tda dog‘lasam.

Qaniydi, qaniydi, qaniydi, do‘stlar,
Ozgina bir fursat berilsa edi,
Men shuning barchasin Alloh yo‘liga
Sarflab yuborardim, bo‘lmayin keti..."

Shunday maktubdan so‘ng o‘zgardi dersiz
Bizning telba hayot, birdan, daf’atan?!
Qattiq adashasiz, chunki maktubning
Muhri kelgan paytda eskirgan ekan.